Deze overeenkomsten bieden niet alleen rechtszekerheid voor alle betrokken partijen, maar dragen ook bij aan risicobeheersing en naleving van wet- en regelgeving. Hier bespreken we hoe u heldere afspraken maakt bij het aannemen van werk.

De kern van een goede aannemingsovereenkomst

Een aannemingsovereenkomst moet altijd duidelijkheid verschaffen over:

  1. Het werk dat wordt aangenomen: Beschrijf specifiek wat de aannemer zal bouwen of realiseren, zoals het bouwen van een brug, een schuur of een ander concreet project. Wees zo duidelijk mogelijk om ruimte voor interpretatie te minimaliseren.
  2. De verantwoordelijkheid van de aannemer: Benoem expliciet dat de aannemer zelfstandig is en verantwoordelijk voor de uitvoering van het gehele werk, inclusief de eigen planning, het organiseren van benodigde middelen en het inzetten van personeel.
  3. Geen gezagsverhouding: Vermijd termen of afspraken die op een hiërarchische relatie lijken. Dit voorkomt dat de overeenkomst als een arbeidsovereenkomst wordt aangemerkt.
  4. Vaste prijs en risico: Leg vast dat de aannemer werkt op basis van een vaste prijsafspraak. De aannemer loopt daarmee risico’s zoals eventuele kostenoverschrijdingen of vertragingen. Dit benadrukt de zelfstandigheid en het ondernemerschap.
  5. Eigendomsrecht en aansprakelijkheid: Leg vast wie verantwoordelijk is voor eventuele schade en het eigendom van opgeleverde werken.

Het aannemen van werk: focus op zelfstandigheid

Om te zorgen dat een aannemingsovereenkomst waterdicht is en geen schijnzelfstandigheid suggereert, is het belangrijk dat:

De rol van intermediairs: een schijn van zekerheid

Intermediairs presenteren zichzelf graag als betrouwbare bruggenbouwers, met juridische oplossingen die zekerheid beloven. Maar die zekerheid heeft een prijs, en het zijn meestal opdrachtgevers en opdrachtnemers die die prijs betalen.

De schijn van juridische robuustheid die intermediairs bieden, kan bij nadere toetsing een fata morgana blijken te zijn. Wanneer de praktijk niet strookt met de beloofde juridische kaders, blijft niemand gevrijwaard: opdrachtgevers riskeren juridische claims, opdrachtnemers verliezen rechten, en de beloofde zekerheid blijkt een wankel kaartenhuis.

Een arbeidsovereenkomst is geen keuze, zoals menig intermediair het graag verkoopt aan de zzp’er, maar dwingend recht.. Wat als zekerheid wordt gepresenteerd, kan uiteindelijk precies het tegenovergestelde blijken te zijn: een risicovolle illusie verpakt als oplossing.

Risicobeheersing in de praktijk

Een goed contract sluit aan bij de praktijk. Het is belangrijk om:

  1. Regelmatig te evalueren: Controleer of de uitvoering van de werkzaamheden nog in lijn is met de overeenkomst. Pas deze aan als de praktijk verandert.
  2. Heldere communicatie: Zorg dat alle betrokkenen begrijpen wat hun rechten en plichten zijn. Dit voorkomt misverstanden.
  3. Gebruik van checklists: Stel interne checklists op waarmee u vooraf kunt toetsen of een overeenkomst aan alle eisen voldoet.
  4. Interne training: Leid betrokken medewerkers op in het herkennen van risico’s rond schijnzelfstandigheid en de juiste toepassing van overeenkomsten.

Conclusie

Waterdichte aannemingsovereenkomsten zijn niet alleen een juridische noodzaak, maar ook een cruciaal instrument voor het beheersen van risico’s en het voorkomen van schijnzelfstandigheid. Door duidelijke afspraken te maken, de juiste terminologie te gebruiken en regelmatig te evalueren, legt u een stevige basis van vertrouwen en rechtszekerheid voor alle betrokkenen.

Aanneming van werk is een oeroud fundament van economische samenwerking, zo oud als de weg naar Rome. Maar wie in 2025 nog blijft vasthouden aan het uurtje-factuurtje-principe en niet focust op echte zelfstandigheid, hoort onherroepelijk op een dag de slang sissen.